Joanna Chmielewska "Studnie przodków"

Autor:  Joanna Chmielewska 
Tytuł: „Studnie przodków”

Wydawca: Kobra Media
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 302
Ocena: 5/6

Sięgając po książki Joanny Chmielewskiej (ur. 1932r.) wiem, że ubaw po pachy jest gwarantowany. Pani Joanna, która ma tytuł Inżyniera Architekta, przez pewien czas pracowała w swoim zawodzie. W roku 1964 zadebiutowała powieścią sensacyjną „Klin” i od 1970 roku zajmuje się tylko i wyłącznie twórczością literacką i trzeba przyznać naprawdę świetnie jej to wychodzi. 

Powieść "Studnie przodków" rozpoczyna się w roku 1876. Katarzyna Bolnicka, dziewczyna z dobrego, bogatego domu i biedny chłopak zakochują się w sobie. Nie bacząc na status społeczny czy pochodzenie, młoda dama podejmuje decyzję, w tajemnicy przed wszystkimi bierze ślub i ucieka nocą ze swojego dworu wprost w ramiona męża. Jednak, kiedy docierają do domu chłopaka, rzeczywistość ją przytłacza. Zamiast dworu i służby czeka na nią zwykła wiejska chata. Temperamentna dziewczyna, czym prędzej wraca na łono rodziny. Nie wzięła jednak pod uwagę tego, że wszystkie kobiety w jej rodzinie są bardzo zawzięte. Urażona i zhańbiona Zofia Bolnicka - matka dziewczyny odstawia ją z powrotem do świeżo poślubionego małżonka i skazuje córkę na życie w ubóstwie. Swoje bogactwa natomiast zapisuje w spadku najstarszej wnuczce. Wszystkie dobra zostaną jej jednak przekazane dopiero po śmierci wydziedziczonej Katarzyny (matki spadkobierczyni). Cała dokumentacja i załatwienie sprawy zostają zlecone zaufanemu notariuszowi.

Czy notariuszowi uda się dotrzymać danego słowa biorąc pod uwagę, że po drodze wydarzą się jeszcze dwie rewolucje i wojny? 

Po latach, niejaka rodzina Dudków odkrywa w swojej piwnicy skrzynię z opatrzonym pieczęciami testamentem Pani Zofii Bolnickiej. 

Michał Olszewski, historyk sztuki, w którego ręce trafiają dokumenty rozpoczyna poszukiwania potomków Pauliny Włókniewskiej (najstarszej wnuczki Pani Zofii). Okazuje się jednak, że nie jest on odosobniony w chęci odnalezienia spadkobierców, a co za tym dalej idzie skarbu... Historia nabiera tempa, kiedy pojawia się martwy obcy mężczyzna, a żeby było ciekawiej ów jegomość posiada przy sobie adresy wszystkich żeńskich członków rodziny. A to dopiero początek... dodam tylko, że to nie jest ostatni trup występujący w tej historii :) 
Cała familia pała chęcią rozwikłania tajemniczej zagadki, ale od czego zacząć? Może od rozkopania wszystkich studni znajdujących się na rodzinnej posesji?

 

Opowieść jest kryminałem i komedią w jednym. Jak na Joannę Chmielewską przystało, w książce mamy wartką akcję, zawiłą fabułę, barwne postacie i poczucie humoru. Momentami nie mogłam opanować wybuchu śmiechu :) 

Natomiast po zakończeniu lektury miałam ochotę bardziej poznać historię swojej rodziny i zacząć rozkopywać studnie w rodzinnych stronach :)

Polecam na poprawę humoru.