Iwona Słabuszewska-Krauze "Ostatnie fado"

Autor: Iwona Słabuszewska- Krauze
Tytuł: "Ostatnie fado"
Wydawca: Wydawnictwo Otwarte
Rok wydania: 2011
Liczba stron: 312
Ocena: 5/6

„Ostatnie fado” to jedna z tych książek, która przyciągnęła mnie swoją okładką. A po przeczytaniu krótkiego opisu mówiącego o spacerze po czarujących uliczkach Lizbony wiedziałam już, że muszę ją przeczytać.

Tytułowe fado (oznacza: los, przeznaczenie), to jeden z symboli Portugalii. Ten nurt muzyczny powstał w XIX wieku w biednych dzielnicach portowych miast Portugalii. Jest to muzyka tęsknoty, samotności i żalu. Utwory wykonywane są przez jednego wokalistę, przy akompaniamencie dwóch gitar. Najsławniejszą piosenkarką fado była Amália Rodrigues. Po jej śmierci, w 1999r., Minister Portugalii zarządził trzydniową żałobę narodową. Poniżej jedna z piosenek wykonywanych przez Amálię.

Amália Rodrigues - Fado Português  

Ale wracając do fabuły książki.

Główną bohaterką powieści jest Alicja, Polka mieszkająca na co dzień w Dublinie. Podczas wakacyjnego pobytu w Polsce, Ala spotyka się ze swoim kuzynem Dominikiem (podróżnikiem i samotnikiem), którego całe życie podziwiała i ceniła.

W starym kufrze swojego kuzyna, Alicja odnajduje listy od niejakiej Rosy, która pisze o ich bolesnym rozstaniu. Próba rozmowy z mężczyzną i wydobycia informacji na temat jego dawnej przyjaciółki nie przynosi zamierzonego efektu. Jednakże Dominik przekazuje dziewczynie list i prosi, aby po powrocie do Irlandii wysłała go do Rosy.

Nasza bohaterka zaintrygowana tajemnicą sprzed lat, postanawia osobiście doręczyć list adresatce i ma nadzieję, że być może przy tej okazji uda jej się dowiedzieć czegoś więcej na temat miłości tych dwojga ludzi. Tak oto Alicja rozpoczyna fascynującą podróż do Lizbony. Jednak odszukanie pieśniarki fado - Rosy okazuje się trudniejsze niż przypuszczała.

W książce poznajemy również ciekawe i poruszające historie lizbończyków. Dowiemy się, co do poszukiwań Rosy wniesie postać Teresy, poznamy życie pisarza Fernanda, kioskarza Pedro czy właścicielki piekarni Joany.  

Podczas czytania tej powieści miałam wrażenie, że towarzyszę Alicji podczas jej wyjazdu. Urok przepięknych, wąskich alejek Lizbony, charakter tego barwnego miasta, atmosfera panująca na ulicach i w kawiarniach, zapach i słoneczny klimat są wyczuwalne niemal wszystkimi zmysłami.

Jestem pod wrażeniem stylu tej powieści, która sprawiła, że bez wychodzenia z domu czułam się tak, jakbym wróciła z podróży do Portugalii.

„Ostatnie fado” jest niezwykle wciągającą lekturą opowiadającą o przyjaźni, trudnej miłości i tęsknocie.
Na koniec krótki reportaż z podążania śladami książki.

Śladami książki "Ostatnie fado"